Nasza metoda
Metoda skautowa Wędrowników opiera się na klasycznej koncepcji Ewy Grodeckiej opisanej w latach 30. XX w., którą rozwijamy w duchu chrześcijańskim. W jej skład wchodzą:
- pozytywność – wspieranie mocnych stron skautów, szukanie konstruktywnych rozwiązań,
- indywidualność – rozpoznanie wyjątkowości każdej osoby, dostosowanie do niej propozycji rozwoju i wymagań,
- wzajemność oddziaływań – dwustronna relacja wychowawcza między opiekunami, a podopiecznymi,
- dobrowolność – świadome podjęcie decyzji o przynależności do Wędrowników, złożeniu Przyrzeczenia i przestrzeganiu Prawa Skautowego, które stanowi drogowskaz postaw i zachowań,
- świadomość celów – uzmysłowienie skautom własnego wpływu na rozwój i realizację planów,
- wychowanie pośrednie - uczenie się przez działanie, stwarzanie skautom sytuacji, w których doświadczenie i przeżycie pomagają zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności,
- naturalność – dostosowanie się do specyfiki rozwoju dziewczynek i chłopców w każdym wieku,
- prostota – szukanie rozwiązań bazujących na życzliwości i solidarności, a nie na pieniądzach i majątku,
- system zastępowy – praca w małych grupach stwarza możliwość dotarcia do każdego skauta, zaś poprzez bycie w grupie dokonuje się jego rozwój społeczny,
- wewnętrzna integracja – dążenie do jedności pomiędzy prawdami i zasadami poznawanymi i uznawanymi za słuszne, a praktykowanymi w życiu,
- wspólnota – gromadzenie się w jedno w realizowaniu planów Ojca, w zjednoczeniu z Chrystusem, w miłości i jedności Ducha Świętego,
- poznawanie Stwórcy przez stworzenie – bliski kontakt z naturą, poznawanie Boga poprzez poznawanie przyrody,
- służba dla Boga i Ojczyzny – bezinteresowny dar z siebie na rzecz parafii i społeczności lokalnej,
- wolność i odpowiedzialność – odnoszenie się do młodych z zaufaniem, traktowanie ich jako współtwórców organizacji,
- otwartość na inicjatywy – ciągłe doskonalenie naszego ruchu, szukanie nowych przestrzeni działania.